Mahdiyar

Dobare Tanhaei

دنیایه من یه دنیای دیگه ای داشت
رفتُ خیالشم نبود که مردم
رفتُ یه عمری توی بی کسیهام
چشامو دسته گریه هام سپردم
هیچوقت نخواست که ما بشیم
یه روزی یه عمری رفتنو بهونه میکرد
هیچوقت منو با حس صدا نمیکرد
اونی که داشت منو دیونه میکرد
دوباره بارونو این دله داغونو چشمای گریون
دوباره تنهایی
داغونو بی تابم کاشکی بیای بازم
هرم نفسهاتو دستاتو کم دارم
بیاو درکم کن این لحظه ها بی تو
زندونه دردامه کابوسه فردامه
بیا که این خونه هرلحظه این روزا درش به روت بازه
رفتو منو فروخا به آرزوهاش
تموم درداش به جون خریدم
رفتو به آرزوش رسیدو هیچوقت
ندید چه زجرای رو که کشیدم
حیفه دلی که خیلی ساده له شد
نذاشت که هیچکی دردشو بدونه تمام لحظه هاشو
غم گرفتو مثل همیشه گفت اینم بمونه