Arya Amjad

Vasleye Najoor

مو که دنیا ر به پات می ریزم
اشکام پای چشات می ریزُم
موج موتِ به دریا نُمُدُم
مو تو رِ مُخوام فقط بِرِه ی خودُم
کله وَنگِ چشای تو شُدُم
یَره مُو فِدای چشمات مُشُدُم
رفتی و قلبِ مُو رِ خون کِردی
کاش مُشُد باز به مِشَد برگِردی
دلِ تو قلبُمِ هاشور مِزِنه
مُو ولی دِلُم بِرَت شور مِزِنه
تو چشام دوسِت دِرُم رِ دیدی
مو نُگُفتُم، تو خودت فهمیدی
دلِ مُو وصله ی ناجور نُبود
دلِ تو با دلِ مُو جور نُبود
از چشات مُو کم محلی دیدُم
تو نُگُفتی، مُو خودُم فهمیدُم
مُو که چشمام تو نخِ چشماته
دلِ زارُم عُمریه رسواته
بِرِ چی چشات با چشمام قهره؟
بِرِ چی دنیا به کامُم زَهره؟
قربونِ دِستای خُردوت بُرُم
قربونِ چشای جادوت بُرُم
تا همی باد موهاتِ می گیره
دلِ مُو لُکَه مِرِه، می میره