Nima Allameh

Marze Mohkam

واسه فتح قله ی کوه
راحت از خودش گذشته
اونی که رسید به قله
خیلی وقته برنگشته
خودشُ پیدا نکردن
ولی از نام و نشونش
یه پلاک نصفه موند و
تیکه های استخونش
وقتی انفجار و ترکش
بدنش رو پاره می کرد
با اینکه می سوخت زخماش
خنده ای دوباره می کرد
وقتی با چند تا مسلسل
قد و قامتش نشون شد
زیر بارون گلوله
اون لباسش خیس خون شد
اون با خون پاکش امروز
یه خط قرمز کشیده
یه مرز محکم دور ایران
رفته اما عطرش اینجاست
تو عکس تنهاش یه لبخند
خاطرهاش همیشه زیبان
اون که پا به پای جنگ می رفت
نمیذاشت خاک تنها شه
دو تا پاشُ داده از دست
که ایران سرِ پا باشه
واسه اینکه دشمن از ویرونی خونه ش دست بر داره
دستاشو نگه داشته
جلو شلیک خمپاره
درسته بی صدا و تلخ
تو میدون جون داده
ولی رنگ رنگه این پرچم رو به دنیا نشون داده
نشون داد که چه جوری هوای خاکُ داره
واسه من واسه تو این شهامت افتخاره
اون با خون پاکش امروز
یه خط قرمز کشیده
یه مرز محکم دور ایران
رفته اما عطرش اینجاست
تو عکس تنهاش یه لبخند
خاطرهاش همیشه زیبان