Reza Saeidi

Hamsafar

چه شبایی با خیالت به سپیده سر زدم
با چه حالی به هوای دیدنِ تو پر زدم
من ازت رها نمیشم، منو دست به سر نکن
همسفر، بدونِ من، به هیچ کجا سفر نکن
من بدونِ تو یه شهر خالی و بی عابرم
هر چی تو ازم بخوای، هر چی که باشه حاضرم
تو بیا که سهمِ من تبسمی دوباره شه
توی هفت تا آسمون، عشقِ تو تک ستاره شه
با یه حس عاشقونه منو به خودم بیار
عطشِ خشکِ کویرم، تند و بی‌وقفه ببار
فصل بی‌برگیِ من با دیدنت تموم می‌شه
شهرِ بی‌عابرِ قلبم با تو مهر و موم می‌شه
تو باید دلتو سمت دلِ من راهی کنی
منو از ستاره تا سپیده همراهی کنی
تو که باشی دورِ خونه‌مون یه معبد می‌کِشم
روی دلتنگیه شب یه خطِ ممتد می‌کِشم
شبِ نفرینیه من با تو به آخر می‌رسه
عمر انتظارِ من کنارِ تو سر می‌رسه
میدونم دلت نمیاد منو تنها بذاری
روی معصومیتِ خاطره‌ها پا بذاری
با یه بوسه‌ی صمیمی منو یادِ من بیار
عطشِ خشکِ کویرم، تند و بی‌وقفه ببار
تند و بی‌وقفه ببار