Mani Arta

Khateratam

چراغ خاطراتم
تا سپیده روشن و بیدار
مثه فانوسی تو باده
میلرزه نورش رو دیوار
شب دلتنگیامو
دور از تو تنها گذروندم
دوباره نقره ی ماه و
جای چشمای تو نشوندم
کوچه ها رو میدویدیم
یواشکی تا یه کنج خلوت و دنج
من میذاشتم روی موهات
حلقه ای رو از گلای بهار نارنج
پاکی اردیبهشت و
حال و هوای عاشقی زیر بارون
لابلای عطر کاج و
که گره میخورد با طعم بوسه هامون
پناه من تو بودی
گرمی آرامش دستات
تو رو قلبم صدا کرد
نفسم بسته به نفسهات
کاش میشد بازم شهاب
آرزوهامونو ببینیم
کی به جای من میذاره
گل لبخندو روی لبهات
مثه یه گرده گل
از کنارم رفتی و دوری
حالا جای این دل من
تو واسه کی سنگ صبوری
بگو من بی تو چجوری
لحظه ها رو تاب بیارم
چی به جز چشمای نازت
بدرخشه تو شب تارم
کوچه ها رو میدویدیم
یواشکی تا یه کنج خلوت و دنج
من میذاشتم روی موهات
حلقه ای رو از گلای بهار نارنج
پاکی اردیبهشت و
حال و هوای عاشقی زیر بارون
لابلای عطر کاج و
که گره میخورد با طعم بوسه هامون