Bahram Nezhadsafari

Khiyal

چره تو مره بنایی ،بوشویی
تک و تنهایی می نیگاه به جادیه ،کی بازم شاید تو بایی
اما من هرجا کی شم انگار اویه ایسایی
می دیلی آتش بیگیفت آخه تو کوی ایسایی
تی دوری طاقت نارم انگار ایته دیوانه
همه جای گرده کی پیدا کونه نیشانه
من می خیال میان هنوزم تره باز دارمه
وقتی کی نیسایی من ووینم ،وای کم آرمه
درد داره زجر داره کی نیدینم من تی چشمانه
غصه نخور دیلی عشق ده عاشقیم کی هانه
تو که دانستی تمام می وجودی
چی کاری بو کی می امرا تو بوگودی
قرار نوبو کی انقد بیرحما بی تو
تره نیده بو بشه می چشمانه سو
من می خیال میان هنوزم تره باز دارمه
وقتی کی نیسایی من ووینم وای کم آرمه
درد داره ،زجر داره ،کی نیدینم من تی چشمانه
غصه نخور دیلی عشق ده عاشقیم کی هانه
غصه نخور دیلی عشق ده عاشقیم کی هانه