Korosh & Soroush Darvazi

Ghalam

تو قانون نادرست میزاری زیر پات
یا دنبال عواقبش میچپی لای خا‌ک
یا قانون میسازی تو به زور واژه ها و
اینکه پشت میکروفن صداته سور کائنات
پشت لحظه هارو میزنم با چوب تصمیم
بی اعتنا به نتیجه بدون تشویش
من خسته لای سازه ها بدون جنگلم
ولی ناطقم با کمی خلق و خوی وحشی
حامل زخم مرمی واسه‌ی جنگ و تصویر
پ حق بده نترسم از صدای مشقیت
من عامل صدای جیغ مادرم تو دردش
اگه رحم کنم به تو میمونی دائما تو وهمت
این صاحب قلم داره همه چی تو چنته
ولی نمیدونه چی درسته چی غلط تو سهمش
چی غلطه سهمم
لای زوزه ها میگیرم حق با تفنگم
وایسادم روبه‌روت قلم اسلحس
جنگ شروع شده دیگه دیره مصلحت
جام گنده که فقط واسه پیر میخونه‌س
سلامتی دااشام خار منفعت
قانون شکنی بوده مکتب ما
رو دیوارا گرافیتی میشه عکس ما دااش
ما جریان می‌خونیم چون حس میکنیم
زیر لب زمزمه تا که نره از یاد
وایسادم روبه‌روت قلم اسلحس
جنگ شروع شده دیگه دیره مصلحت
جام گنده که فقط واسه پیر میخونس
سلامتی دااشام خار منفعت
چیزی نیست تو ما اگه باشه جنونه
باید بشناسی مسیرتو بری تو نورش
ما مرد شبیم میزاریم لای طلوعت
دِلفی‌ام گوش بده اینبار صدا سروشه
من قلمم قدرته دلم از سنگ
همین سنگ خورده سرم ازقصد
جای ترکش مونده رو تنم از قبل
چوب تقدیر گاز زدم نرم از درد
اینقدی به آدما بدبین شدم
همیشه یه چیزی غلاف تو کمرم هست
تو هوای سوز و سرما
من ترک عصای دست پیرمرد هام
هرچقدر میخای حیله گر باش
تیغ ما میزنه سر از تن خیره سر ها
از گوشت و استخون میکشیم جون هربار
چون اینجا جسد از تو میمونه کفن از ما
همیشه طرف عقرب لای شن منم
یه سر سنگینم که روی این تنم
محصول کاشته تو دل غربت
ولی جونه میزنم تو خاک کشورم
وایسادم روبه‌روت قلم اسلحس
سر کبکُ میزاری لای برف همش
جام گنده که فقط واسه پیر میخونس
سلامتی دااشام خار منفعت
تو دل شبِ که طلوع میره از یاد
من وایسادم رو دو پام مثل حرفام
تو میتونی هرچی تو خودته قورت بدی
ولی من شبا می‌خوابم رو شیب ترسام