Mohammad Fakkar

Pariche Khial

آه
از این غم نهان
که ریشه زد به جان
وااای
ز تیر چشم تو
به چلّه ی کمان
که میکُشد
که میبُرد
که آتشم زند
تو ماه آسمان من
فروغ دیدگان من
نظاره کن به حال من
به من بتاب و زل بزن
به قلب خسته پل بزن
پریچه ی خیال من
دااد
ز آنچه پیشِ روست
که بر خلاف آرزوست
نگاه تو
به سوی اوست
چه زخمه میزند به دل
نگاه بی جواب تو
اگر خدا کند شبی
قدم زنم به خواب تو
که شاید آرزوی من
به دست تو روا شود
حرام میشود نفس
اگر ز تو جدا شود