Hamed Monavari

Bot

منظره های رفته را پنجره پر نمیکند
جای تو را در این غزل خاطره پر نمی کند
کی به ترانه می رسد بغض شکسته در گلو
با تو بهار حسرتم بی تو خزان آرزو
مرا ببخش خوب من که خواهشت نمی کنم
بت منی ولی دگر پرستشت نمی کنم
برو نمان، نمان برو که تکیه گاه نیستی
شریک خانه ای ولی رفیق راه نیستی
کسی که تن سپرده گناه شد منم نه تو
کسی که در شب جنون تباه شد منم نه تو