Farshad Jamali

Sokoote Chashmhaye To

ندانم کجا می کشانی مرا
سوی آسمان یا به خاموش خاک
نی ام در هراس از تو ای ناگزیر
ندانم کجا می کشانی مرا
ندانم لیک دانم یقین
کز این تنگنا می رهانی مرا
ندانم کجا می کشانی مرا
ندانم کجا می کشانی مرا
مرا خراب می کند سکوت چشم های تو
و باز تنگی نفس و باز هم هوای تو
دوباره می زند به این سر جنون گرفته ام
دوباره انقلاب من دوباره کودتای تو
ندانم کجا می کشانی مرا
سوی آسمان یا به خاموش خاک
و یا جانب نیروانا و نور
کجا می کشانی نهانی مرا
ز سنگینی کوله بار وجود
سبک داری ام دوش و آسوده سار
بر این سوی بی سوی خویش ام نهان
چه بزمیست این میهمانی مرا
مرا خراب می کند سکوت چشم های تو
و باز تنگی نفس و باز هم هوای تو
دوباره می زند به این سر جنون گرفته ام
دوباره انقلاب من دوباره کودتای تو
مرا خراب می کند سکوت چشم های تو
و باز تنگی نفس و باز هم هوای تو
دوباره می زند به این سر جنون گرفته ام
دوباره انقلاب من دوباره کودتای تو