Milad Karimi & Mohammad Hashemi

Borjake Elham

وه گرد قسیله باوگد پا نامه ناو پادگان
یه سر فکرم ولای توبی الان چه کید بی وفا
وه بان ای برجکه روزیل شماره کردم
تا گه تمامی بکم بامو دسیلد بگرم
این ۲سال هم میگذره ولی من برنمیگردم
امشب کارم تمومه برس به داد دستای سردم
چقدر بهت گفتم نرو منو جون مرگم نکن
تو بی رحم بودی اینا تقصیر من نبود
وه ناو سرو دلم قوقاس وه ناو کوچدان عروسی
رخت سفید ها له ورد خدا ارای باوگد نسازی
چنی دلم اراد تنگه چنی دلم پر وه غمه
چنی اراد گیره کردم خلاس کم خوم وی مخمسه
بعد مرگم کسی سمت اون برجک نره
پله هاشو قطع کنید اخه اون یادگار منه
اسم تو حک کردم روی دیوار اون برجک
‌بزار همه بدونن چه آوردی تو به سرم
سیگار توی دستم تفنگ روی شقیقم
رفیقا حلالم کنید بگین به مادرم که من رفتم
خدا حافظی تلخه اینو همه میدونن
خیلی برات جنگیدم هنوز توی میدونم
وه رفیقیلم بپرس هزار و یه درد ها ناو سینم
روزیلم تکراریه وی زندگیه دی سیرم
بچو حلالد کم ولی زانم دل دایده بیگانه
کام وه کام وه بان برجک حبس کم وی دود سیگاره
روز و شبم تکراریه هر روز احترام میزارم
یاد و خاطراتتم ازم دست بر نمیدارن
امشب آخرین شبه مغذمو خالی میکنم
دیگه جونی نمونده نمیشه این جا سر کنم
وه بان ای گوله کلاشه اسم گد حک کردمه
امشو خوم خلاس کم گرد دنیا لج کردمه
آسمان امشو بوار وه بان سر عروس و داماد
منیش خدا حافظی کم وه بان برجک الهام