Farzad Bakhtiari

To In Khiaboona

توو این خیابونا اسیرم بعد تو
این آخرین راهه به تو رسیدنه
باور نمی‌کردم تو از پیشم بری
وقتی که گفتی همه چیت مال منه
بارونه یک ریزه دارم خیس میشم
بازم توو فکر اونی که نیست پیشم
توو شهری که عطر تو جا مونده
تویی که عکسامونو سوزونده
میرم، من به تو حق میدم از من رد بشی
بی رحم، تو نگفتی بم قراره خسته شی
اینم، از تو که گفتی واسم از همه چیت، بی رحم
باشه، برو اونجایی که قلبت آرزو داره
کی به جز من یادگاریاتو دوست داره
خونه بعد از تو که خونه نیست
یه آواره، یه آواره
دلم برات تنگ میشه کلی
باز ولی عیبی نداره
باز قراره از چشام هر شب ولی بارون بیاره
اینکه تصمیم خودت بود که نمونی
باز تو هر جور راحتی، خودت میدونی
میرم، من به تو حق میدم از من رد بشی
بی رحم، تو نگفتی بم قراره خسته شی
اینم، از تو که گفتی واسم از همه چیت، بی رحم
باشه، برو اونجایی که قلبت آرزو داره
کی به جز من یادگاریاتو دوست داره
خونه بعد از تو که خونه نیست، یه آواره
یه آواره