Farhaan

Sabr Kardam

صبر کردم نرفت
غمت یک دم نرفت
این پای برگشته یک قدم نرفت
سخت آسان نشد
جدا از جان نشد
هیچ کس جز تو مرا جهان نشد
دل دلسوخته بود
مرا نیاموخته بود
دریابم آن چشمی که به من دوخته بود
دریابم تو را
تو ای دریاسرا
وسیع بودی و غرق ماجرا
تصویرت را در آینه‌ها مدهوش می کشم
جای تو زخم‌های تو را بر آغوش می کشم
خاطراتت را همچو دوبال بر خویش دوخته‌ام
عشق است باری که به دوش می کشم