Farid Azad

Azabam Mide

پرم از ترس فردا
فردایی که دیگه نیستی تو توش
من به جز صورتهای خالی
به جز درد ندارم چیزی تو اغوش
نمی شناسم مسیر بعد از اینو
بعد تو همه دنیام شده خاموش
همه بیدارن ولی انگار تو خوابم
قلبمو دادم یادم تو رو فراموش
حست عذابم میده وقتی که
میخورن اون لیوانای لعنتی به هم
تو میگی نوش تو میگی نوش
عذابم میده ولی خوشحالم برات
شاید من بودم دلیل غصه هات
شاید اگه از من دور باشی بری
بازم بلند شه صدای خنده هات
عذابم میده ولی راهی ندارم
باید از تو دور باشم از تو و صدات
ولی اینو بدون که قول نمیدم
نمیتونم بکنم رهات
خسته میشم من یه روزایی ولی میدونم میگذره
میگذره تنهاییام میگذره پاییز
میاد بهار میاد بهار
عذابم میده ولی خوشحالم برات
شاید من بودم دلیل غصه هات
شاید اگه از من دور باشی بری
بازم بلند شه صدای خنده هات
عذابم میده ولی راهی ندارم
باید از تو دور باشم از تو و صدات
ولی اینو بدون که قول نمیدم
نمیتونم بکنم رهات