Pouya Avar

Dele Sade

چقدر ساده بودم عاشق یه بی معرفت شدم
اون دورغ میگفت منع ساده خامش میشدم
اون بلد بودو حرفه ای بود تو کارش
میگفت شبا بدون من نمی‌بره خوابش
میگفت عاشقتم ولی بهم نارو میزد
منو کوچیک می‌کرد نداری مو تو روم میزد
منو خسته می‌کرد تا کنارش نباشم
بهم دورغ میگفت آرامش شباشم
با همه گرم می‌گرفت رابطه رو سرد تر کرد
همون دلی که میسوخت براش پر پر کرد
با این که بدی کرده جای خالیش پر نمیشه
جای زخمای که زده بهم خوب نمیشه
هنوزم آمارشو میدن همون رفیقاش
همونای که انداختن منو از چشاش
منم آواره ی کوچه خیابونای شهر
همون پویای که تخس بودو مغرور رو شهر
چقدر بلا سرم میاد هر چی بدم میاد
از اون مظلوم نمایات الان بدم میاد
از اون دورغای که گفتی دوسم داری
تو که اوایل رابطه بم جون میدادی
اصلا باورم نمیشه که تو زدی بمن
اصلا نمیخام قبول کنم که نیستی بامن
اصلا بدیات از یادم نمیره که
آدم عاشق دو نفر نمیشه که
خلاصه عاشقت بودم خودت پا پس کشیدی
یادته چقد نقشه واسه آینده می‌کشیدیم
یادته می‌ترسیدی من برم و تو بمونی
یادته میگفتی که بدون من نمیتونی
همه ی حسمو خرجت کردمو نفهمیدی
حتی بخاطرم با نفست نجنگیدی
سر تو من واستادم توروی خانوادم
یکم معرفتم خوبه داشته باشه آدم
اسیر چشمای بودم که بهم دورغ میگفت
صداش میکردم عشقم و بهم بله میگفت
چقدر ساده بودم خام میشدم هر بارم
دلیل سکوتمم همینه که کم کارم
وقتی اعتماد نباشه دیگه انگیزه نیست
از خودی میخوری انتطار از غریبه نیست
بزار همه بفهمن تو با من چیکار کردی
بزار همه بفهمن تو منو نابود کردی
بزار دشمن شاد بشم اصلا مهم نیستش
وقتی حال منم براش دیگه مهم نیستش
وقتی نقطه ضعفمو فهمید خوب گرفت حالمو
خوب قیچی کرد پر رووو بالمو
ازون داستانای شده که تهش بن بسته
یکی میدوید آخرش شد خسته
دیگه لفظ عاشقی نیار تو زبونت
هنوز آدمای خوبم هستش تو زمونه