Shahab Habibi

Talatom

دل دریا چرا شور میزنه باز مگه آغوش ساحل رو نداره
مگه جایی از این امن ترم هست که موج از تاب مژگونش بباره
مگه فانوس دریایی تو خوابه که راه گم کرده قایق ران خسته
که اینجور تو هراس مرغ دریا از آرامش طوفان شلخته
طلاتم نداری نداری تو تشویش جلوت موج دریا نسوخته تو آتیش
دل دریا امشب شده تنگ مهتاب
دلت تنگ نبوده حروم شه بهت خواب
کنار همین اسکله وقت شام من و تو از عشق حرف میزدیم
نه دریا دلش بیخودی شور میزد نه تشویش بدرود به شب میزدیم
من و یاد تو آه سردیم مدام نمک گیر شورآب دریا شدیم
با هر بوسه موج و ساحل به هم تو بندر همه غرق رویا شدیم
طلاتم نداری نداری تو تشویش جلوت موج دریا نسوخته تو آتیش
دل دریا امشب شده تنگ مهتاب دلت تنگ نبوده حروم شه بهت خواب