Reza Raad

Hayahoo

عمریه بی هم زبونی توجونم ریشه بسته
خنجر ی زخم کهنه توی باورم نشسته
عمریه تو زندون غم پای عشق تو اسیرم
میخوام از غربت چشمات دیگه چشماموبگیرم دیگه چشمامو بگیرم
منو از دلواپسی ها بیاودیگه جدا کن
منو تو خلوت شهری که خودت هستی رها کن که خودت هستی رها کن
شب وجاده وهیاهو یه مسیرسردو باریک
نمیشه بی تو بمونم توی کوچه های تاریک توی کوچه های تایریک
خسته ام از این غریبی که تو قلبم خونه کرده
از غم بود و نبودن که دل دیونه کرده
خسته ام از این شبای بی تحمل ازصبوری
کاش توهم بودی مث من خسته از این همه دوری خسته از این همه دوری
منو از دلواپسی ها بیاودیگه جدا کن
منو تو خلوت شهری که خودت هستی رها کن که خودت هستی رها کن
شب وجاده وهیاهو یه مسیرسرد و باریک
نمیشه بی تو بمونم توی کوچه های تاریک توی کوچه های تاریک