Farsha

Refaghat

نیستی اسمتو بگم ببند بگی جونم
نیستیو جای سرت خالیه رو شونم
بی تو من از اون خیابونه که رد میشم
سمت خونتون بازم میچرخه فرمونم
بذر این عشقو خودت تو دام انداختیش
داره میخشکه گلی که تو دلم کاشتیش
بی تو انگاری که دنیا رو سرم ریخته
مثل یه بچه ای که خراب شه نقاشیش
کجاست اون دیوونه که منو بد عادت کرد
چی شد اون آدمی که با ما رفاقت کرد
تو هنوزم نور چشمی،برق اون چشمای مشکی
مونده تو ذهنم بیا برگرد
دریا میرم آروم میشم صداشو گوش میدم چشام‌بستس
آخه هی میکنم تصورت دریا صداش مول خودت خستس
ببین جونم به اون چشمای تو به تار اون موهای تو بنده
به‌موت قسم دوریه تو ار توی سینه قلبمو کنده