Ali Behzadi

Marsiye

کربلا از چه زمینت ملجا جنگ شده
از چه رو این دل دریاییِ تو سنگ شده
آمدند خیل سواران به سوی سرو روان
به تماشا بنشستی نه مگر جنگ شده
خواب آرام تو آشفته شد از ظلم یزید
لب فرو بستی نه انگار که غوغا شده
صبر بر تشنگی آل علی را دیدی
دیدی از خون حسین مهلکه بر پاشده
به امید طلب آب ز مردان پلید
کودکی بر کف دستان پدر جای گرفت
رفت تا جان بِبَرَد از شه دین
جای یک جرعه اب تیر که بر نای گرفت
بر جگر خونی طفلی که یتیم است دگر
کربلا خار بیابان تو بی تاثیر است
ناله اش تاب و تب از کف بِبَرد
این چه ظلمیست که با مرگ پدر درگیر است