Hossein Zaman

Sargardooni

خواستم برات غزل بگم دیدم قلم یاری نکرد
وقتی دید دل ابریه تو سینمه یه کوه درد
خواستم بهت هدیه بدم یه سینه ریز گل یاس
دیدم که باغچه یخ زده شاخه ها خالیه از گلاس
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
خواستم پرنده بشم و تو قاب چشات بشینم
دیدم چشمات باور نکرد عشق منو نازنینم
خواستم بگم با عشق تو روزای بهتر می رسه
قصه سرگردونیام با تو به آخر می رسه
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
عشقت پناه من نشد تکیه گاه من نشد
تو این شب فاصله ها چراغ راه من نشد
می خوام سکوتمو بشکنم بضغمو فریاد بزنم
بگم چی بوده سهم من سهم تو دنیا بودنم
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
خواستم برات غزل بگم دیدم قلم یاری نکرد
وقتی دید دل ابریه تو سینمه یه کوه درد
خواستم بهت هدیه بدم یه سینه ریز گل یاس
دیدم که باغچه یخ زده شاخه ها خالیه از گلاس
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود
تموم زندگی من قصه سرگردونی بود
توی زمونه ای که عشق تو بند غم زندونی بود