Saeed Traffic

Moon

از اونام که تنها میخندن
تنهایی رفتن تنهایی برگشت
تنهایی تیپ زد
می‌چسبه بهش تنهایی بیشتر
داشت میزد تنهایی قدم
ولی دید هیچ نقطه اشتراکی نیست
بینه خودش با آدما اصلا
دید ته قلبش وجدان داره میده جون
ولی اونو از هنجره میشه خوند
یه پنجره بی نشون
میده ماه و نشون
باهاش میشه قلب نشوند
رو پا براش لالایی خوندش
میشه پشته ماه دید این دنیا چقد بی کرانه
من تئاتر دردام دیدم اون پشتا حتی بی ترانه
یادش بخیر این وجدان مرتب قلبمو می‌میشکوند
که یادم بده این زندگی رو چطوری میشه روند
بش حق میدم
وقتی خیلی از قلبارو سر سخت دیدم
بازم میگم به کفشم جیگر
وقتی آسفالت فرشم شده
بی اختیار دمه خونه خدا
نمیدن دیگه دو پام جواب
صدا اذان
را میوفتن بعدشم
سکوت حاکم اتاق الان
بدجور گمم بم حق بده
بدجور پرم نمیشه گفت به لقبم فیک
نمیتونم ببینم میشه جلو چشام طرفم حیف
گلم پرپر ببخش اگه تورم کندم از خاکه خدا
شازده نبودم اما کمین کرده بود روباه تو راه
خلبان سقوط بعدش سکوت نکردین ازم مارو جدا
با این اوصاف میمونه یه راه
برم دور شم
برم نور شم
برسم به ماه خدا
ماه خدا
ماه خدا