Farshid Zafari

Ghalbe Man

فرش قرمز زیر پات قلب من بود
قلبم قلمرویی مثله قلعه بم بود
قصری مجلل برا تو تو ملکش
زلزله ی رفتنه تو کرد خرابش
قلبمو زیر پات گذاشتم
باس تو از هرچی گذشتم
گذشته گذشته اما تو
انگاری بودی سرنوشتم
دلداری سمه الان واسم
منی که سخت پشتت وایسادم
عاشقه عاشقت بودم من
ولی انگار بودی تو وابستم
این سرفه هایی که خیلی خستس
واسه سیگاری که غمه تو داد دستم
چه روزگار تلخیه
صد رحمت به قهوه تلخ
چهره ی درهم جوونی و یه اخم
میشنوی صدامو رو قله
حساب کردم من روی قولت
من حرکت از تو برکت
این بنده نگاش به تو قفله
بازیه زندگی یعنی که
دل وقتی حاکم شد
دلداری لازمی
از هرکی عاقل شد