Mohammad Raad

Shak

به من شک کن اگر پروانه ای رو
یه روز از خواب یک غنچه بگیرم
اگر پرپر شدن های گلا رو
ببینم اما از گریه نمیرم
به من شک کن اگر هنگام بارون
روی یک پنجره پرده کشیدم
اگر همگریه هام از غم شکستن
ولی من زنده به مقصد رسیدم
نازنینم مگه میشه ماهو از برکه ها خط زد
روی هر روزن پرواز یه علامت غلط زد
مگه دریاچه می تونه خواب قوها رو نبینه
نازنینم مگه میشه آسمون به گل بشینه
عزیزم گریه کن ، آروم می گیری
چرا مات عذاب لحظه هایی
چرا تو بی صدایی
به من هدیه بده ستاره ها رو
که پرپر میشه شب تو چشمای تو
عشق من با من یکی شو
چه پل هایی که بین ما شکستن
تا ما از غربت همدیگه رد شیم
بیا بغض همه گذشته ها رو
به لبخند فراموشی ببخشیم