Nikan Ghorbani

Sokoot

تو میدونی سکوت من به سنگینی حرفامه
هنوزم زنده ام اما به تلقین نفسهامه
تو بشکن بغضمو اروم شکستن کارته هرروز
که از سهمم همین مونده دلی پرغصه و افسوس
پی اشکی توی چشمامی که خشکیده از این غصه
پی اشکی که یک روزی تموم عالمو شسته
ی روزی تموم عالمم بودی شبا تو خوابمم بودی
خرابش کردی اما تو دلیل ماتمم بودی
دلیل ماتمم بودی
نشو راضی به تنهایی که تنهایی خودش جرمه
نگیر از من تو شباهامو تو این شب کوری پر مه
از این لبها شنیدی تو دل از تو کندن آسون بود
لبایی که چه شبهایی به لبهای تو مهمون بود
تو میدونی سکوت من به سنگینی حرفامه
هنوزم زنده ام اما به تلقین نفسهامه
تو بشکن بغضمو اروم شکستن کارته هرروز
که از سهمم همین مونده دلی پرغصه و افسوس