Morteza Ebrahimi

Pedar

واسه آرامش شبهای سردم
داری از جون و دل مایه میزاری
پدر، ای مظهر از خود گذشتن
به من مردونگی رو درس دادی
یه عمر سایه شدی روی سرِ من
تو حس بودنی ای نورِ دیده
یه جورِ دیگه میشه روت حساب کرد
پدر یعنی غروره توی سینه
یه عشقی توی چشمای تو خیرَست
به سمت روزگار من همیشه
هنوز دلواپسی، میدونم این و
صدای گریه هات و کی شنیده
میخوام دنیام و با دستات بسازم
تویی آرامش بعد از نمازم
تمومه زندگیم و از تو دارم
پدر یعنی قنوت تو نیازم