Pouya Nezafati

Miravi

می‌روی که می رود از دلم قرار بعد تو
می‌کشد مرا شبی فکر و انتظار بعد تو
می روی که گم شوم بی تو در شلوغی جهان
ساکتی، چگونه من بشنوم تو را از این و آن
وای از عاشقانه‌ها
بغض این ترانه‌ها
در گلوی من شکسته‌است
دوری و‌خیال تو
خنده‌ی محال تو
رو به روی من نشسته است
من گلوله خورده ام
از تو و نمرده ام
مانده‌ام هنوز نیمه جان
با همین خیال بد
مانده‌ام که تا ابد
در دلم غمی‌ست بی‌امان
در اتاق خسته از سکوت
می‌روم به لحظه‌ی سقوط
از هوای گریه لب به لب
بین این عذاب بی‌زمان
ساعت کلافه جهان
یک نفس نمی‌رود عقب
مانده رد خاطرات تو
زخمِ عشق بی‌ثبات تو
در سکوت سرد نیمه شب
وای از عاشقانه‌ها
بغض این ترانه‌ها
در گلوی من شکسته‌است
دوری و‌خیال تو
خنده‌ی محال تو
رو به روی من نشسته است
من گلوله خورده ام
از تو و نمرده‌ام
مانده‌ام هنوز نیمه جان
با همین خیال بد
مانده‌ام که تا ابد
در دلم غمی‌ست بی‌امان