Arta Armin

Zamoone

دلگیرم
از عشق‌ و از عاشق شدن سیرم
پاهام میلرزه و زمین گیرم
راهی نمونده و دارم میرم
من خستم
با اینکه به عشق تو دل بستم
با اینکه به مهر تو دل بستم
درای قلبمو به روت بستم
زمونه
همیشه که یجور نمی مونه
حتی توی لجباز دیوونه
شاید دلت تنگ شد واسه این خونه
کاشکی
توی دلت یکم دوسم داشتی
کاشکی منو تنها نمیذاشتی
کاشکی باشه راهی واسه ی آشتی
بگو چجوری
راضی شدی به این همه دوری
باورم نمیکنم که مجبوری
چیزی نمی گی بس که مغروری
میدونم
بعد از تو من زنده نمیمونم
تا آخر عمرم تو زندونم
هرشب تک و تنها تو بارونم
زمونه
همیشه که یجور نمی مونه
حتی توی لجباز دیوونه
شاید دلت تنگ شد واسه این خونه
کاشکی
توی دلت یکم دوسم داشتی
کاشکی منو تنها نمیذاشتی
کاشکی باشه راهی واسه ی آشتی