Rouzbeh Rad

Kojaei

امید برگشتن تو دوباره خندیدن تو
گرفتن دستهای تو رو پلکهای تر من
واسه یه عمر پرپر شد
رویای با تو بودنم
دوباره از تو خوندنم
با تو نفس کشیدنم
تو شعرهای خیس من واسه یه پرپر شد
من امشب تو رو دست دنیا سپردم
به روزهای روشن به رویا سپردم
امیدی ندارم بیایی نمیدونم حتی کجایی
تو رفتی منو دست شبها سپردی
منو دست بارون و ابرا سپردی
امیدی ندارم بیایی نمیدونم حتی کجایی
تو پشت نفسهای من خونه داری
که با هرنفس اسمتو آه کشیدم
تو با بغض دریایی من چه کردی
که با اشک چشاتو روی ماه کشیدم
تو با هر نگاه عشق به این خونه دادی
که با رفتنت حتی تو خواب ندیدم
تو با قلب دیوانه ی من چه کردی
که خندیدنت رو به دنیا نمیدم
من امشب تو رو دست دنیا سپردم
به روزهای روشن به رویا سپردم
امیدی ندارم بیایی نمیدونم حتی کجایی
تو رفتی منو دست شبها سپردی
منو دست بارون و ابرا سپردی
امیدی ندارم بیایی نمیدونم حتی کجایی