Faregh

Sigare Sard

کی تونست منو درکم کنه
واسه خنده ی بنده با خدا حرفم شده
همه زدن دورم از راه دورم گمم
بیخیال انگار اَ خودم پرم
پر هست دورم ولی بازم گمم
گمم از خودم گاهی کفن دورم
صفت گه دیدن تو چشم شلم
پَ بیا امشبم بریز تو من
بریز تو من از خودم، از روزای سخت از گلم
از روزی که رفت بد شدم، از گرگای پست از دورم
کی منو دید هر شب رو هم، سیگارارو همه پرپر کنم
کی میخواست حرکت کنم، کی شناختم قبل از خودم
اینا همش تا ثیره، درگیر من نشو، خنده هام غمگینه
واقعیت دلمو نخواه زنجیره
بد میپیچه به مودتو شب میشه
بد فرو ریخت فارغان اَ ریشه
سنگ شد دلو باز لبخندیدش
اما اینا پای تفریحم حل میشه
تو کهکشان یکی بودم درگیرت، سنگینه
سیگارا سیگارا دود
شبا که خون، شبا که خون، شبا که خون
تو دید آدما پوچ
دیدارمون، ولی بگو، فرصت بود یه رو
ما بودیم نرفتیم آدما کندن
یه روزی میبینی قرینطتم من
تپش داشت قلب قدیما کم تر
الان نمیبینیم همو که بد بخت
نرسیده محرومم ازت هیف
میاد هفت به بعد خاطراتم طیف
کوبید ضربان بیخیال ولش
بزار که باشیم خیالو فکر
باشه من دیگه چیزی نمیگم
شما تصمیم بگیر دنیا ندیدم
هر چیم بگی همونو میگم
آ همونو میگم
از یاد ببرم خاموشه سیمم
ازم میخواستی غمی نبینم
تو باتلاق بودم منو کشیدم
خنده اومد ولی اونو ندیدم
سیاه دور چش تا صبحو ببینم
باریده اشکا که آروم نمیشن
آروم رسیدم پژمردم
قافل از دنیا شدم آسو بچینم
دیدم نمیشه تهش میمیرم
سیگارا سیگارا دود
شبا که خون، شبا که خون، شبا که خون
تو دید آدما پوچ
دیدارمون، ولی بگو، فرصت بود یه رو