Amin Khodadad

Kafe

هر قدم تو این خیابون راه میرم فکر تو هست
زیر بارون روی لب اسم تو توی هر نفس
تو که باشی من به عشقت چترمو وا میکنم
تو که باشی من واسه تو سقف پیدا میکنم
روبروی کافه پام از خاطراتت کند شد
هر تپش از قلب من که بی اراده تند شد
من زمین خوردم بجا تو همیشه باختم
من با تنهایم کنار عکسای تو ساختم
حیفه دل با جای خالیت توی کافه روبرو شه
کی واسه من شالِ نوشو روز بارونی بپوشه
کی بیاد از من بپرسه سرده دستامو بگیره
کیه اونکه واسه خندش روزی صدبار دل میمیره