Ehsan Tehranchi

Heyfe To

تو که آسمون من بودی
رو زمین چرا نشستی
روی دستای غریبه
بال پروازت رو بستی
تو یه کهکشون نوری
توی ظلمت نگاهش
حیف تو نیست که بسوزی
پای دنیای سیاهش
تو که ماه شب تاری
واسه ی این دل بیتاب
حیف تو نیست که بشینی
چشم به راهش زیر مهتاب
دست سردش رو گرفتی
توی دستای نجیبت
حیف تو نیست که روی دستاش
بشینه عطر وجودت
حیف تو که با غریبه ها باشی
حیف تو که رو دستشون رها شی
حیف که بری دیگه بی تو میمیرم
حیف که نمی شه دستاتو بگیرم
حیف تو که با غریبه ها باشی
حیف تو که رو دستشون رها شی
حیف که بری دیگه بی تو میمیرم
حیف که نمی شه دستاتو بگیرم
اون غریبه چی میدونه
از شکوه رنگ چشمات
حیف تو نیست که بذاری
همقدم شه پای حرفات
دست سردش رو گرفتی
توی دستای نجیبت
حیف تو نیست که رو دستاش
بشینه عطر وجودت
حیف تو که با غریبه ها باشی
حیف تو که رو دستشون رها شی
حیف که بری دیگه بی تو میمیرم
حیف که نمیشه دستاتو بگیرم
حیف تو که باغریبه ها باشی
حیف تو که رو دستشون رها شی
حیف که بری دیگه بی تو میمیرم
حیف که نمیشه دستاتو بگیرم
تو که آسمون من بودی
رو زمین چرا نشستی
روی دستای غریبه
بال پروازت رو بستی
تو یه کهکشون نوری
توی ظلمت نگاهش
حیف تو نیست که بسوزی
پای دنیای سیاهش