Kamran Molaei

Emam Reza

با چشم های خسته من
با پلک های بسته من
از عشق تو خوابم برد
تا باز شد این پنجره
من قفل های بی کلید
من زائر های ناامید
مردن برای عشق تو
از نوامیدی بهتره
با این که میدونم بدم
راهیه شهر مشهدم
تا این دو روز زندگی
دو روزه دنیا بگذره
هم عاشقم هم عاقلم
هم با سرم هم با دلم
راهی شدم که صحن تو
هم عقل هم دل میبره
از عشق تو از انتظار
با یه قطار بی قرار
چند ایستگاه بی کسی
تا ایستگاه آخره
با بغض های تو گلوش
با غصه های روبروش
میخونه برات
این آدم بی حنجره
با این که میدونم بدم
راهیه شهر مشهدم
تا این دو روز زندگی
دو روزه دنیا بگذره
هم عاشقم هم عاقلم
هم با سرم هم با دلم
راهی شددم که صحن تو
هم عقل هم دل میبره