Kamran Molaei

Istgahe Akhar

با چشمای خسته من با پلکهای بسه من
از عشق تو خوابم پرید تا باز شد این پنجره
من قفل های بی کلید من زائرای ناامید
مردن برای عشق تو از ناامیدی بهتره
با اینکه میدونم بدم راهی شهر مشهدم
تو این دوروز زندگی بی حرص دنیا بگذره
هم عاشقم هم عاقلم هم با سرم هم با دلم
راهی شدم که صحن تو هم عقل هم دل می بره
از عشق تو از انتظار با یه قطار بی قرار
چند ایستگاه بی کسی تا ایستگاه اخره
با بغض های تو گلوش با غصه های روبروش
یک عمر می خونه برات این آدم بی حنجره
با اینکه میدونم بدم راهی شهر مشهدم
تو این دوروز زندگی بی حرص دنیا بگذره
هم عاشقم هم عاقلم هم با سرم هم با دلم
راهی شدم که صحن تو هم عقل هم دل می بره