Mehrshad Molaee

Aroosi

هیچ کسی اندازه ی من، عاشقِ اون قرمزی نیـس
بردار و با سُرخِ لَبات، رویِ لَبامو بـِنـِویـس
دَستایِ عاشقت رو روو، موهایِ خوابِ من بـِکِش
قشنگ ترین نقاشیه حالا نگا بکن بهش
این چه نگاهیه گُلَم؛ نگاهِ عاشقت به من
یه کاری کردی که همه، انگاری عاشقت شدن
گُربِه گیای تنِ تو، اهلیِ دستایِ مَنه
نرمی نازِ بدنت، قلبمو از جا می کَنه
بخند و عشوه کن برام منو صدا بزن عزیز
قهقهه کن توو شبِمون حالِ شَبو به هم بریز
تو پا به پایِ پایِ من برقص و پاهاتو ببین
تقصیرِ پاهایِ توئه که داره می لرزه زمین
شُرشُرِ مویِ خیسِتو روو شونه هایِ من بپاش
خَستگیو بگیر ازم، یواش یواش، یواش یواش
تاریکه دور و برمون لباسِت اما روشنه
شلوغ پلوغه سرمون عروسیِ تو وُ منه