Kian Pourtorab

Beres Be Man

ایستادم
ایستادم تا بیداری
این شهر خواب
انگار
این بالا د
اره میشنوه این سکوت
حرف من رو
که شده حرف ما
بذار فکر پرواز باشه مال من
بذار دست های تو
توو دست های من
رهاشن
ببین کهکشون ها رو کنار من
دارن میگردن
واسه یه لحظه
فقط یه لحظه
بگیر دست من رو
برس به من
به من به من ، به من
زیر سقف باز آسمون شب
خودتو برسون به من
بذار باور من
به تو به تو ، به تو
بشه تکیه گاه موندگار من
برس به من
شاید
اون گره های توی هم
نبود مال من هیچ وقت
حتی شاید
اون اتاق تاریک سرد هم
نبود اندازه ی من هیچ وقت
اما حالا من اینجا
پُرم از حسی تازه
همه پل های پشت سر رو شکستم
بی اینکه بترسم
تو ازم
نپرس بود سخت یا ساده
همین فرصت هم
میره ساده از دستمون
بگیر دست من رو
برس به من
به من ، به من ، به من
زیر سقف باز آسمون شب
خودتو برسون به من
بذار باور من
به تو به تو ، به تو
بشه تکیه گاه موندگار من
برس به من
برس به من
به من ، به من ، به من
زیر سقف باز آسمون شب
خودتو برسون به من
بذار باور من
به تو ، به تو ، به تو
بشه تکیه گاه موندگار من
برس به من
برس به من