Ghasem Afshar

Nameh

مینویسم با سکوتم مثل رویا مثل یه خواب
خطی از دلتنگی خویش نامه ی نوشته بر آب
از غروب و غربت من از یه راه دور و دشوار
برسه به دست طفلی که نشسته کنج دیوار
پشت دیوار سکوتم جاده های جستجوهام
جایی که شکسته میشد قلکای آرزوهام
توی کوچه باغ لبخند کوچه ی گریه و بازی
شب آرزو شمردن خنده های بی نیازی
مینویسم تا بدونی من به دنبالت دویدم
رفتم و رفتم و رفتم اما هیچ وقت نرسیدم
تو همون گل سپیدی که یه شب باد با خودش برد
همون تصویر نجیبی که توی آینه پژمرد
کاش میشد مثل تو باشم
ساکت و صبور و ساده
با تو هستم ای خود من ای دل همیشه عاشق
اینجا من مثل یه نامه به خط آخر رسیدم
اما حتی توی خوابم یه نفس تورو ندیدم
مینویسم با سکوتم مثل رویا مثل یه خواب
خطی از دلتنگی خویش نامه ی نوشته بر آب
از غروب و غربت من از یه راه دور و دشوار
برسه به دست طفلی که نشسته کنج دیوار