Peyman Jam

Nemidooni

باز غروب شد، غم دل ویرونه تر شد
این چه رسم عاشقیه، زخم دل دوباره تر شد
باز سحر شد، چشم من خیره به در شد
تو نیومدی و باز، اشک من مهمون من شد
باز دوباره، میزنم قدم پیاده، زیر بارون توی جاده
تا که پیدات بکنم حتی شده پای پیاده
باز دوباره، میریزه اشک روی گونم، بدون تو نمیتونم
فکر اینکه دیگه نیستی میزنه آتیش به جونم
نمیدونی
شهر بی تو یعنی غربت
شب بی تو یعنی حسرت
خونه بی تو یعنی هجرت
نمیدونی
بی هدف نفس کشیدن
روی ماهت رو ندیدن
دیگه بسه تو بگو چیکار کنم
واسه رسیدن
نمیدونی، نمیدونی، نمیدونی، نمیدونی
لا لا لا لا لا لا
لا لا لا لا
لا لا لا لا
لا لا لا لا