Erfan Hosseini

Kojaei

دگر نمیرسد هوایی به من بگو کجایی
به روز و شب قسم نمانده ز من هیچ صدایی
دگر نمیرسد به سر این غصه ها برای من
امان نمیدهد نفس به جان تو به جان من
جدا ز من چرا تویی چه میشود نگاه کنی
مرا بود دوا نگاهت
دیوانه خیره مانده چشمم به سویت
چنان رفتی هنوز غرقم در موج مویت
این خانه بعد از تو پر شده با خاطراتت
مجنونم چه ها گویم با عکس یادگارت
ابلیس منم ایل و تبارم سیب است
تا باغ تویی هرچه بکارم سیب است
من بد آورده ی دنیای پر از بیم و امید
نامه دادم نخوری سیب ولی دیر رسید
عقل میگوید کجا قلب میگوید که من خستم
عقل میگوید بمان من هنوزم عاشقت هستم
میروی وقت وداع چاره به جز اشک ک نیست
تار میدیدم تورا لعنت بر این چشمان خیس
میشود دست بکشی بر سر این قلب مریض
من دگر تاب ندارم بی تو دگر خواب ندارم
تیره شد روزگارم تو کجایی که ببینی حال زارم
من دگر تاب ندارم
دیوانه خیره مانده چشمم به سویت
چنان رفتی هنوز غرقم در موج مویت
این خانه بعد از تو پر شده با خاطراتت
مجنونم چه ها گویم با عکس یادگارت