Ebrahim

Azad

صدا بده صدا ندی صدا میدمت
من نزدیکترم بهت از یقه بیرهنت
خودم میدونم نمیخواد بگی پیرم هی
به مقصد رسیدم ولی دارم میرم هی
تو نمیدونی که میدونم من میدونمت
من کور بشم هرجایی باز میبینمت
لایی نکش این ترمز بریدنیه
من غریبه ترین آشنای تنیه
منو بستم خودم بهش زدم دستبند دست های بی دستو
وقتی دیدی طناب به گردن،من شاد باش فقط برقص تو
برو با هر آشولاشی،تو اولین حرف با کلاشی
من زوار ضریحتم اگه،آ بی کلاه وسط تو باشی
د کجایی بی معرفت دار زدن دخترمو
رویای من دخترم بود آزادی شعر دفترم بود
آبادیمو زلزله کشت،خشک کرد ریشمونو
غار نشین شد افکار برتر فقط برگه از رفتنم موند
من بین این گونه ها گم،انسان آدم حوا بشر
بعضی وقتا حس جرم،ک دوست دارم هوا بشم
شاید بدونم کی ام،ولی نمیدونم قراره قصه چی بشه
فسیل؟ نفت؟ گاز؟ سرب؟ عمرم قراره قسط چی بشه؟
سَرمم بوی پنبه میده من بوی این پنبه رو میدونم
این ب بعد چ خواهد شد؟ شاید فقط سقط ایدشه
استعاره،،تزلزل،،خلاصه فقط زل
ادامه تنزل ،سکون،توکل
ابر انگیزه واسه بارش نداشت
درختم از ابر خواهش نداشت
زانو های خدا هم خم شد
یعنی این بود تمام حاصل تلاش؟؟
پروانه شد کرم بعد پیله
منم کرمم پس پروانه میشم
ازراهی ک اومدم برنمیگردم
ی عقاب بعد این پروانه میشم
آب میشم زندگی کنی
خاک میشم بذرتو بکار
رشد کن از ما سوا شو
رو این شونه ها وزنتو بذار
نوش هرچی از این خون خوردی
گوشت بشه ب تنت من راضی ام
جنگو ببین شروعش کردم
پس هم متهم هم قاضی ام
سازنده باش سازتو کوک کن
سلام منم ب فردا برسون
باور کن هیچی واقعی نی
ساعت بی باتری ب دردا میده سور
وقتی اخر مرگ برنده میشه
از همه باختام لذت میبرم
شل میکنم شکل بگیرم
ن مث تو غرق مشکل بمیرم
ی ماده ی تاریک رو ب خورشید
ی منظومه تو کوله پشتیت
بزار زمین ب اسمون بباره
زندگی کن چون همین ی باره
حرف اخر پایان باز
از قبل تا الان کی زنده مونده ؟؟
شاید تو خلوت بهش برسی
ی جای شلوغ