Hamoon

Begoo Chi Shod

شهر پره آدمای مرده
شده یه شهر افسرده
کوچه هاشم خالی از آدما
دیواراشم ترک خورده
سوختن همه درختا الان
خاکستری شده زندگی برام
هر روز دارم سختگیر تر میشم
دنبال یه تاثیرم شبام
تولدت داره یادم میره
امیدوارم که تو یادت بیاد
آخرین کادویی که دادم بت
شاید بودش از سرتم زیاد
* تولدت داره یادم میره
امیدوارم که تو یادت بیاد
آخرین کادویی که دادم بت
شاید بودش از سرتم زیاد
میگم امشب بمون باصد خواهش
بوی رفتن میداد اون رفتارش
نگاه نکرد به سوختن این خونه
فقط مهم بود اون احوالش
قابا شکست و عکسا رو زمینه
تصویر قشنگت از سرم پریده
بگو پشت سرم هرچی که میخوایو
بگو هامون شده یه وحشیه دریده
رنگا عوض شده رو دیوار خونه
کف حموم الان فقط پره خونه
نبضا میزنه تن تن تو سرمو
هنو سنگینه واسم رفتی از خونه
ها؟چیه عصبی کردمت؟
میخوای فقط تموم بشه؟
میخوای خاطرات بپره
میخواستی فقط عمرم حروم بشه؟؟
شهر، پره دود و پره خون و پره درد
این فشار عصبی میبره منو سمت مرگ
بگو چی شده
چی شد که اینجوری شد
اینجوری یهویی رد بدی باز
چی شد که فرق کنی از دم
اینجوری یهو بد بشی بام؟؟
چی شد که سرد شدی بازم
زوم شدی رو خط کشیام
هر دقیقه هر ثانیتو
سر بکن با دستمالیا
میرسه اون موقع دورت خالی بشه
تو سرت بیست سوالی بشه
چی شدش کجا رفتم اصن
خاطراتت پره زخم کاری بشه
دورم یه دیوار کشیدمو
دور کردم از خودم یادگاریتو
مهم نی حتی باشیو
پر کردم جای خالیتو
همه بم میگن بد عادتم بدبینم
حوصلم کم شده کم طاقتم اصلا
یکم مغرورم بی اعصاب شدمو
رو حس موندنم پا گذاشتم رفتم
رفتنتم به نفع هر دومونه
خاطراتم میره لا به لای دفتر
سوختن این نخا رو بخیال
سوختن این تن و بخشیدم از دم
آرزو میکنم این شبو واست
که بازم رویا ببافی
آرزو میکنم با هر کی هستی
تا آخر باهاش بسازی
آرزو میکنم واسه اونم
مثه من قصه نبافی
مثه من روانی نشه
مثه من تنها نذاریش
تولدت داره یادم میره
امیدوارم که تو یادت بیاد
آخرین کادویی که دادم بت
شاید بودش از سرتم زیاد
تولدت داره یادم میره
امیدوارم که تو یادت بیاد
آخرین کادویی که دادم بت
شاید بودش از سرتم زیاد