Mehdi Ramshan

Ghoroob

وقتی غروب تو آسمون پر می زنه
خا طرهات گاهی به من سر می زنه
رفتن تو لحظه مرگ من شدو
دیدن تو روز تولد منه
هرکی کنارم از تو صحبت می کنه
چشمه منو به گریه دعوت می کنه
ازهمه آدما دلم می گیره و
یه گو شه با فکر تو خلوت می کنه
منم اون که از پا افتاد
هرچی دل به دیگرون داد
فکرت از سرش نیفتاد
توی اونکه منو تنها
با خیالت جا گذاشتی
مگه تو دوسم نداشتی
گریه من فریاد اما بی صداست
گریه مرد غرور زخمی خداست
بهتره که از خونه بیرون نرم
هر جا برم خاطره هات تو کوچه هاست