Ehsan Ramezanpour

Pishnahad

با این‌که به عشقت نفس می‌کشم
من از زندگیت پامُ پس می‌کشم
تمامِ من از عمرِ من کم شده
جهانم شبیه جهنم شده
زمین می‌خورم، بچگی می‌کنم
بازم زخممُ زندگی می‌کنم
به جز درد، چیزی نمونده ازم
از این درد، نباید چیزی بگم
من از پیشنهادِ تو ویرون شدم
که گفتی بجنگم با حسِ خودم
از احساسم این‌بار زخم خوردم
من از غُصه‌های تو سهم بُردم
پُر از بغض و زخمم، پُر از اضطراب
یه بچه‌م که افتاده از روی تاب
دیگه نوبتِ آرزوهای ماست
تهِ جاده آغازِ رویای ماست