Navid Ghiasi

Tabar

راه ورود آدما رو به دلم بستم
از واژه ی خسته ، من امروز بیشتر خستم
ساکت و بی تفاوتم نسبت به اطرافم
من دست به دامانِ دعای مادرم هستم
باور من سرکوب شد تنها توو یک لحظه
بدون باور زندگی اصلا نمی ارزه
قلبم ترک خورد یا شکست یا ریخت نمیدونم
عمق دلم دچار شدانگار ، به زمین لرزه
ای کاش به جای این که یک شکنجه گر بودی
یک عمر برای غصه هام مثل سِپر بودی
سایه شدم برای تو مثل درخت سبز
اما تو آخر واسه من مثل تبر بودی
رفتارم امروز به تو ؛ عذرمیخوام ، شما رفته
امروز احساس درونم به کُما رفته
این حال و روزم مرگ تدریجی ِ یک رویاست
رویایی که اصلا مشخص نیست کجا رفته
من مات و مبهوتم هنوز از طرز رفتارت
همه میگفتن این تو رو تنها نمیزارت
من عاشقت بودم منو چرا نفهمیدی
برو عزیز دل برو خدا نگه دارت
ای کاش به جای این که یک شکنجه گر بودی
یک عمر برای غصه هام مثل سِپر بودی
سایه شدم برای تو مثل درخت سبز
اما تو آخر واسه من مثل تبر بودی