Hossein Aram

Khosh Khial

ای غم عشق تو شد مرحم این دل سیاه
ای که دردتو شده درمون این دل بیمار
که تو هوای نفسی برس به داد بی کسیم
همیشه باز به یادتو با تنهای دم میزنم
شبارو تا به روز به خاطراتمون سرمیزنم
برگردو چشم ترو حالم ببین
لب رو لب خشکم بزار جونم بگیر
ای همه زیبای از خدا دوری تو
چه گویم بادل که مهبوبی تو
امشبم چه خوش خیال از خواب پریدم
روی ماهتو بازم به روم ندیدم
میدونم تو ادم عشق و وفا نیستی
میدونی از عشقت خیری ندیدم
همیشه تو قصه هات افسانه‌بودم
پیشه آدمای قصت بیگانه بودم
همیشه دردو دلت با من نبودو
میونه عاشقا غریبه بودم
ای غم عشقت تو شد مرحم این دل سیا
ای که درد تو شده درمون این دل بیمار
ای که واسه من بجز برا تو خوندن کاری نیس
چشمت و ببند به روز خوش رسیدن راهی نیس