Omid Lavafan

Sahar

شب بود
از اون شب های پر تب بود
که شکوه شکوه بر لب بود
امان از این جدایی
از این دیر آشنایی
شب بود
من و چشمای مثل رود
نبود رنگی به تار و پود
نه سازی بود، نه سرود
ستاره های آسمون
می خوندن نامهربون
نمی ذاشتی پرش وا شه
بشه دور از تو بی نشون
شب بود
از اون شب های پر تب بود
که شکوه شکوه بر لب بود
امان از این جدایی
از این دیر آشنایی
تو اما بی خبر اومدی
از عمق راه شب اومدی
به این آشفته دل سرزدی
پر از نوری، سحر اومدی
شبم رو رنگ صبحت بکن
تنم رو غرق آرامش
بذار آروم شه این خسته دل
بشم محو خیال خوشت
بشم محو خیال خوشت
بشم محو خیال خوشت
شب بود
از اون شب های پر تب بود
که شکوه شکوه بر لب بود
امان از این جدایی
شب بود