Houman

Bad Adat

شدم واست غریبه چشات هیچی نمیگه
دیگه باهام سرد سردی دوست داشتنت زوریه
از روی اجبار موندی از توی چشمات خوندم
تو به هم میخندی بد عادتم کردی
تو به هم زدی دنیامو زود جا زدی لج کردی
همش مثل خواب بوده اون خونه ی رویایی
که ساختمو آخه کج کردیش
بد بودنم حدی داره آخه یه آدم مگه میتونه
انقد دلش از سنگ باشه
تلخ شد باهات روزای من ولی فدای یه تار موت
که هر شبم غم باشه نذار دلم تنها شه
شاید جایی دلت گیره که نمیایی
انقد سرت شلوغه منو نمیخوای
چی میشه عشق من یه بار تو راه بیای یه بار کوتاه بیای
انگار نه انگار که با هم یه روز زندگی کردیم و یه کوچه بود
حالا چی شد ازت واسم چی موند بد شدی خیلی زود