Amirghasem Sedghi

Takhte Soleyman

تو که ریزد نور از چهره همچون قمرت
می کنم لحظه شماری که شوم هم قدمت
دل به دریا زده ام تا که موجت باشم
شاهد بودن در قله و اوجت باشم
من که خود از عطش عشق تو بد بیمارم
میشوم قطره باران به لبت میبارم
یاد باد روزی که در دام دلت افتادم
من از آن دم که در بند توام آزادم
جان تقدیم نگاهت نفس ای جان
باز کردی تو در این قفس ای جان
هر جایی که توان از تن من رفت
تو آنجا به دادم برس ای جان
چه بگویم که تو به معجزه ایمان داری
تو به سرتاسر دل تخت سلیمان داری
چه شود مرهم این پیکر زخمی بشوی
نکند از نظرم لحظه ای مخفی بشوی