Viten

Mosakken 2

ساعت چنده هشت صبح ، میزنی بیرون دلت جای کله پر
چون دخل و خرجت باهم یکی نیس ، دوس داری بوته پول دربیاد بچینیش
حوصله ی خونواده نیس ، حوصله ی بحث و مجادله نیس
میری سمت پارک یه گوشه لش ، واست مهم نی زندگیت چی میشه تش
یکی داره میاد سمتت ، سلام ، ناراحتی ، چیه دردت ؟ ها؟!
حیرونی ، خماری ، نسخی ، چیه چته؟! ، دوات دسته منه بگیر ، بده ، بره
یه کام ، دوکام ، سه کام ، عه این چیه ؟! ، مسکّنه ، بزن ، تی اچ سیه (T.H.C.)
دو سه تا کام میگیری ، میری فضا میبینی ،اینجوری نگا نکن ، چیه مگه ، چیزی نی؟!
خودشون میسازن ، خودشون میزنن ، خودشون میارن ، خودشون میبرن (تشم میان مثه مارو میبرن)
خودشون میسازن ، خودشون میزنن ، خودشون میارن ، خودشون میبرن (تشم میان اسم مارو میبرن) ×۲
ساعت یکه ظهر ، چشا کاسه خون ، خیلی بالایی بپا نزنتت اون
میخوای بری خونه نداری یه نشون ، عجب چیزی بود ، مختو پاچوند
توی خونه مامان منتظر ، سلام پسرم معلومه گشنته
انقدر کره ای یه فیلو میخوری ، خودت میدونی الکیه تو بیخودی پری
بابا اومد با حرفای همیشگیش ، طوری نگات میکنه انگار براش یه غریبه ای
ازش متنفری ، تو مقصری یا اون ، مامان یه گوشه گریه میکنه آروم
جروبحث ، ظرف شکست ، ترس و لرز ، بیخیال خونواده ، درست مثه درس و مشق
فضا میشه تیره تر ، خیره به در ، دیده تر ، میزنی بیرون ساعت یازده و نیم شب
خودشون میسازن ، خودشون میزنن ، خودشون میارن ، خودشون میبرن (تشم میان مثه مارو میبرن)
خودشون میسازن ، خودشون میزنن ، خودشون میارن ، خودشون میبرن (تشم میان اسم مارو میبرن