Farshid Helali

Tanhaei

من را یک شب در این رگبار
محکم در آغوشت نگهدار
باید یکی اندوه دریا را بفهمد
شاید کسی تنهایی ما را بفهمد
با ما شب از گریه جدا بود
مست همین یک دریچه صدا بود
یک شب مرا چون جان خود محکم نگهدار
فردا که شد مرا به دست کوچه بسپار
ما که پا به پای هم از غم گذشتیم
پس چرا از این دوراهی برنگشتیم
ما که باران هم حریف بغض ما نیست
آخر پرواز ما که آسمان نیست آسمان نیست
طوفانی روح مرا برد قلب چون کوه مرا برد
آغوش آرامشم بود آغوشت اندوه مرا برد
اندوه مرا برد
ما که پا به پای هم از غم گذشتیم
پس چرا از این دوراهی برنگشتیم
ما که باران هم حریف بغض ما نیست
آخر پرواز ما که آسمان نیست آسمان نیست