Milad Mersad

Matike Mivei

باز زده بارون شدم یه مردی که همش سردرگمه
مگه میشه ندیدت نباشی دلم از حسرت پره
یه غمگین و خسته تو تنهایی و خلوت گمه
اونی که مجبور شده قرص و دارو فقط مصرف کنه
شبیه ابرا شدی و اشکات خوده بارون شده
کاش بارون بیاد و سیل چشات منو اروم کنه
تویی که هربار میرفتی میگفتی حست نابود شده
این عشق های دو روزه رفتن و اومدنا قانون شده
دوباره میخوام اوج بگیرم با آکورد های مینور
کلمات تو دفترم خط خورده همینو
با خودکاری که همرنگ لامپ اتاقمه
بنویسم واست این بدنه داغمه
که واست میخونه و نگی من فراموش کارم
و بی تو لبای خندون تا بناگوش دارم
من همیشه مینویسم وسط نصف شب
ازت وقتی حس ندارم به عکست چت بشم
فقط به این فکر کنم تو هم حاله منو داری
یا فکرم نیستی و از یادم بیزاری
شاید فکرم میاد تو بغله یکی دیگه ای تو
که حس میکنه طعم ماتیک میوه ای تو
شایدم رو سینه ی چپش دراز کشیدی
بهش چسبیدی بوی ۲۱۲ میدی
بیخیال یه روز عطر موهاتو من حس میکردم
ولی الان هه به زندگیت برس میرم من
امیدوارم به زیبایش تو تنتو نبازی
واقعا عاشقت باشه باهاش دنیاتو بسازی
اونم مثل من حاظره شبا بیدار بمونه
اولین حرف اسمتو رو دستش خال بکوبه
شبا کارم این شده که برات بنویسم و
بگم چیزی نداشتم که به پات بریزم
تو یکی و میخوای پول و مایه اویزون به جیبش
نه منی که واست حتی ارزوم کوچیکه
برنگرد دارم میشمرم نبوداتو بی رحم
نمیتونم چرا بگم جواب کمبوداتو میدم
عشق مثل یه زخم کهنه
شده کابوس شبهام
من یادم نمیره کی بشه از فکرت درام
کی بشه بیای و بازم دستای منو بگیری
دیگه پریده مغزم ولی از فکره من نمیری
سیل بارون چشمات رو شیشه ی دلم میباره
نگاتو از سرم بگیرن مگه این لعنتی چی داره
یه عمره تو تموم روزام لحظه ی مرگ و دوره کردم
بگو کجای شهری کجارو دنبالت بگردم